نود و هفت دقیقه و پنجاه و چهار ثانیه: گللللللللللللللللللللل!

بعضی ها برای نوشتن تاریخ سالها تلاش می کنند و بعضی ها تاریخ را در یک لحظه به دست می آورند، بعضی ها هر کاری می کنند، نمی‌شود آن چیزی که باید بشود و بعضی ها در یک لحظه هر چه را از دست داده یا نداشته‌اند به دست می آورند. زندگی به همین لحظات و دقایق وصل است، لحظاتی که برای ماندن در دل خانواده، دوستان ، یک شهر، یک کشور و حتی جهان کافی است .
تنها چهار روز زمان پس از دریافت شش گل از تیم ملی انگلیس در اولین دیدار ایران در مرحله نهایی جام جهانی 2022 و نمایشی ناامیدکننده که شاید آن را بدترین نمایش تاریخ فوتبال ایران دانست تا ارائه بهترین نمایش ایران در تاریخ و برتری دو بر صفر برابر ولز فاصله بود. تیم ما زخم خورده و عصبانی، باید برای خود کاری می‌کرد تا به متن خبرها بر می‌گشت. البته این بار با سر بالا و پر از افتخار. 
برای این هدف باید بازی صددقیقه‌ای ایران و ولز را دنبال کنید. این تیم از تمام وجودش مایه گذاشت تا به لحظه موعود برسد. لحظه‌ای که دفاع سراسیمه ولز توپ را از داخل هجده قدم به بیرون فرستاد تا روزبه چشمی بدون مزاحم با پاهای بلندش دو گام به سمت جلو بردارد و بعد شوتی را به سمت گلر دوم ولز بزند که انگار یک ملت پشت آن بود. 

پسر شماره 4 استقلال که در جام جهانی 2022 برخلاف جام جهانی 2018 شماره 15 را به تن کرده است، در سالهای حضور در استقلال و تیم ملی همیشه بین دو خط دفاع و هافبک در حال جابجایی بود، او که روزگاری بازوبند کاپیتانی تیم ملی امید ایران را به دست می بست، در این سالها خودش هم نمی دانست برای چه پستی باید به میدان برود، بعضی روزها عضو اصلی خط دفاعی تیم بود و در همان روز بازی را در خط هافبک به پایان می رساند و خیلی از روزها در خط هافبک به میدان می آمد و سوت پایان بازی را در خط دفاع می شنید. این جابه‌جایی‌ها که در تیم ملی نیز آن را می دیدیم، از کیفیت او کم می کرد و خیلی زود بعد از رفتن کی‌روش از ایران بعد از جام ملت‌های آسیا در سال 2019، تیم ملی ایران را از او گرفت.

ایران بدون روزبه مرحله اول مقدماتی جام جهانی را سخت و مرحله دوم آن را آسان سپری کرد و به جام جهانی رسید تا روزبه تنها به استقلال فکر کند. ولی دست تقدیر برای او داستان دیگری نوشته بود. سرمربی که او را یکی از مدافعان به روز جهان می خواند، دوباره به تیم ملی برگشت و روزبه در مصاحبه‌ای آن را از اقبال خوب خود دانست.
کی‌روش که به چشمی علاقه فراوانی داشت و در جام جهانی 2018 روسیه از او در خط دفاعی برابر مراکش استفاده کرده بود، چشمی را به اردو دعوت کرد و از او در خط میانی هم در دیدارهای تدارکاتی استفاده کرد. او که مورد اعتماد کی‌روش بود، در دیدار برابر انگلستان به عنوان یکی از سه مدافع ایران به زمین رفت و یکی از قربانیان بازی بد ایران در نیمه اول شد و خیلی زود و در بین دو نیمه تعویض شد. 
تعویضی که او را از مردان اصلی تیم ملی در دیدار با ولز هم خارج کرد تا چشمی بازی را از روی نیمکت شروع کند. تنها تصویری که از پخش زنده بازی در نیمه اول بازی با ولز دیده شد، چشمی را در حال گرم کردن با خنده‌ای جذاب و در نمایی از دور به بینندگان نشان داد، ولی داستان این بازی را قرار بود خود او بنویسد. تعویض او در دقیقه 77 با مصدومیت احمد نورالهی و بازگشت دوباره او به خط هافبک! سرآغازی شد برای ماندگاری پسری که کمتر شوت می زند، کم گل می زند و کسی هم از او برای گل زدن انتظاری ندارد. 

روزبه دقیقه 77 وارد نبردی شده بود که برای ایران علیرغم ارائه نمایشی دلپذیر و غیرقابل باور خوب پیش نمی‌رفت، توپ های ایران یکی پس از دیگری از دست می رفت و نمایش روان و تهاجمی مردان کی‌روش حاصلی برای تیم نداشت. داور مسابقه 9 دقیقه وقت اضافه اعلام کرد و ایران همچنان برای زدن گل پیروزی به دروازه ولز حمله می‌کرد.

شاید باورش سخت باشد، ولی پسری که در تمرینات هم کمتر شوت می زند و تعداد گل های او در بازی های رسمی به انگشتان دو دست هم نمی رسد در دقیقه 97:54 بعد از کنترلی دقیق و چرخشی کم‌نقص شوتی زد که او را در تاریخ فوتبال ایران ماندگار کرد. گلی که برای تمام دوران ورزشی حرفه‌ای روزبه کافی است و او را می توان با همین عدد به یاد آورد، اگر روی راموس اسپانیایی به خاطر گل تساوی اش در دقیقه 92:48 به آتلتیکو مادرید در لیگ قهرمانان 2015-2014 به این عدد شناخته می شود، و تمام دنیا این لحظه را به نام راموس نوشته اند، از امروز روزبه ایران هم با عدد 97:54 شناخته خواهد شد. عددی که متعلق به اوست.